- dwugłoska
- diphtongue
Słownik Polsko-Francuski . Jerzy Kazojć. 2008.
dwugłoska
Regardez d'autres dictionnaires:
dwugłoska — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. dwugłoskasce; lm D. dwugłoskasek, jęz. {{/stl 8}}{{stl 7}} połączenie w jednej sylabie dwóch samogłosek, z których jedna jest niezgłoskotwórcza; dyftong {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dwugłoska — ż III, CMs. dwugłoskasce; lm D. dwugłoskasek jęz. «połączenie dwóch samogłosek, z których jedna jest niesylabiczna; dyftong» … Słownik języka polskiego
dwugłoskowy — przym. od dwugłoska … Słownik języka polskiego
dyftong — m III, D. u, N. dyftonggiem; lm M. i jęz. «połączenie dwóch samogłosek, z których jedna jest niesylabiczna; dwugłoska» ‹gr.› … Słownik języka polskiego
dyftong — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u, jęz. {{/stl 8}}{{stl 7}} połączenie w jednej sylabie dwóch samogłosek, z których jedna jest niezgłoskotwórcza; dwugłoska <płac. z gr.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
